Interakcja człowiek-maszyna (HMI) to zbiór procesów, technik i urządzeń umożliwiających skuteczną komunikację człowieka z systemami komputerowymi, oprogramowaniem lub maszynami zautomatyzowanymi. Jej celem jest optymalizacja wymiany informacji między użytkownikiem a maszyną zarówno pod względem funkcjonalnym, jak i ergonomicznym. HMI różni się od prostej warstwy interfejsu użytkownika podejściem multidyscyplinarnym, łącząc informatykę, psychologię kognitywną, design oraz ergonomię — aby zwiększyć wygodę, produktywność i bezpieczeństwo użytkowników.
Przykłady zastosowań i przypadki użycia
Interakcja człowiek-maszyna obecna jest w interfejsach graficznych aplikacji, systemach wbudowanych (motoryzacja, lotnictwo), asystentach głosowych, urządzeniach dotykowych, rzeczywistości wirtualnej lub rozszerzonej, robotach współpracujących w przemyśle, czy interaktywnych urządzeniach medycznych. Przykładem może być nowoczesny kokpit samochodowy łączący komendy głosowe, ekrany dotykowe i sprzężenie zwrotne haptyczne. W medycynie intuicyjne interfejsy wspierają diagnostykę i obsługę zaawansowanych urządzeń.
Narzędzia programistyczne, biblioteki i frameworki
Wśród głównych narzędzi wykorzystywanych do tworzenia HMI znajdują się Qt, GTK, JavaFX, Electron, React, Vue.js (interfejsy webowe i desktopowe), a także Unity czy Unreal Engine (środowiska 3D). Do rozpoznawania mowy lub gestów stosuje się TensorFlow, OpenCV i SpeechRecognition. Platformy takie jak Weka czy Orange służą analizie zachowań użytkowników.
Nowe trendy i kierunki rozwoju
Do najnowszych trendów należą: integracja sztucznej inteligencji dla personalizacji i przewidywania potrzeb użytkowników, rozwój naturalnych interfejsów (głos, gesty, emocje) oraz środowisk immersyjnych (rzeczywistość rozszerzona i wirtualna). Coraz większy nacisk kładzie się na dostępność, inkluzywność i bezpieczeństwo interakcji. Analiza danych z interakcji pozwala nieustannie doskonalić ergonomię i efektywność systemów.